Του Δημήτρη Καμπουράκη, protagon.gr
Και του τα ‘λεγα εγώ πρωί-πρωί Παρασκευής του φίλου μου του Στρατούλη από τηλεοράσεως: «Υπουργέ μου, είσαι σίγουρος ότι οι νόμοι που εξαγγέλλεις πως θα περάσεις τώρα από τη Βουλή, δεν θα θεωρηθούν μονομερείς ενέργειες;» Σίγουρος ήταν ο Δημήτρης, σιγουρότατος. Είχε σθένος και ατσάλινη αποφασιστικότητα. «Έτσι δενότανε τ’ ατσάλι» σκέφτηκα συγκινημένος και πάσχιζα να θυμηθώ τη φάτσα του Νικολάι Οστρόφσκι, για να δω αν έμοιαζε με τον υπουργό αναπληρωτή μας. Κι εγώ που από την πρώτη στιγμή, δίχως να τους έχω ψηφίσει, βγήκα και διατυμπάνισα την πίστη μου στην εθνική διαπραγμάτευση των στρατηγών μου, ένιωσα κάτι παραπάνω από περήφανος. Περήφανος το πρωί, περηφανότατος το βράδυ.
Και του τα ‘λεγα εγώ πρωί-πρωί Παρασκευής του φίλου μου του Στρατούλη από τηλεοράσεως: «Υπουργέ μου, είσαι σίγουρος ότι οι νόμοι που εξαγγέλλεις πως θα περάσεις τώρα από τη Βουλή, δεν θα θεωρηθούν μονομερείς ενέργειες;» Σίγουρος ήταν ο Δημήτρης, σιγουρότατος. Είχε σθένος και ατσάλινη αποφασιστικότητα. «Έτσι δενότανε τ’ ατσάλι» σκέφτηκα συγκινημένος και πάσχιζα να θυμηθώ τη φάτσα του Νικολάι Οστρόφσκι, για να δω αν έμοιαζε με τον υπουργό αναπληρωτή μας. Κι εγώ που από την πρώτη στιγμή, δίχως να τους έχω ψηφίσει, βγήκα και διατυμπάνισα την πίστη μου στην εθνική διαπραγμάτευση των στρατηγών μου, ένιωσα κάτι παραπάνω από περήφανος. Περήφανος το πρωί, περηφανότατος το βράδυ.