Του Β.
Π. Καραγιάννη
Τω αυτώ μηνί ΚΣΤ’, μνήμη του Αγίου και πανενδόξου Μεγαλομάρτυρος και Θαυματουργού Δημητρίου του Μυροβλύτου.
Τω αυτώ μηνί ΚΣΤ’, μνήμη του Αγίου και πανενδόξου Μεγαλομάρτυρος και Θαυματουργού Δημητρίου του Μυροβλύτου.
Δημήτριον νύττουσι λόγχαι Χριστέ μου,
Ζηλούντα πλευράς λογχονύκτου
σης πάθος.
Εικοστή μελίαι Δημήτριον έκτη
ανείλον
Είμαστε
στην εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού όταν νύκτα «επιάσθη ο
μέγας τούτος Δημήτριος και εβάλθη εις την φυλακήν». Ο βασιλεύς εκαυχάτω δια ένα
άνθρωπον, Λυαίον ονομαζόμενον, ο οποίος υπερέβαλε εις τους άλλους κατά το
μέγεθος το σώματος (ποιόν μου θυμίζει άραγε;) και κατά την ανδρείαν αλλ’ όχι
και την στωμυλίαν του.