Οποιαδήποτε
περιγραφή δεν θα μπορέσει να αποτυπώσει την ονειρική πραγματικότητα.
Ένα παραδεισένιο σκηνικό από γάργαρα νερά, καταρράκτες, λιμνούλες,
απίστευτη ποικιλία δασικής χλωρίδας, ηχητική πανδαισία από τα
κελαηδήματα των πουλιών, ανέγγιχτο και παρθένο καταπράσινο
περιβάλλον!!!
Τα
ραντεβού με τον καλό φίλο Φόρη Γκούμα να επισκεφτούμε τους καταρράκτες,
είχε δοθεί για το πρωί της Κυριακής 12 Μαΐου. Ξεκινήσαμε από την
πλατεία της Ελάτης γύρω στις 10:30 παίρνοντας ανατολικά και νότια τον
παλιό ανηφορικό χωματόδρομο προς Δεσκάτη. Ακριβώς στα 2,8 χλμ στρίψαμε
αριστερά σε ένα βατό για αυτοκίνητα παράδρομο, προχωρήσαμε περί τα 300
μέτρα και παρκάραμε. Δεν υπήρχε περαιτέρω δυνατότητα. Η ομορφιά της
διαδρομής ξετυλίγεται από τα πρώτα μέτρα του μονοπατιού πεζοπορίας,
ανάμεσα από βελανιδιές, σφεντάμια, φράξους, γαύρους και σε λίγο από τα
πλατάνια. Με τα πολύχρωμα ανοιξιάτικα αγριολούλουδα του δάσους να δίνουν
τη δική τους πινελιά, όπως και τα κελαηδήματα των πουλιών. Και πιο πάνω
τα έλατα να δεσπόζουν στον καταπράσινο όγκο της Βουνάσας…