Το εύκολο είναι να αρνηθεί κανείς τα
πολλά μέτρα του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, να χαρακτηρίσει αντιλαϊκές
τις ρυθμίσεις για τους φόρους, τους μισθούς και τις συντάξεις και να
δηλώσει αντίθετος προς τις ιδιωτικοποιήσεις και τις μαζικές πωλήσεις
περιουσιακών στοιχείων του κράτους. Και να απολαύσει έτσι το
«χειροκρότημα» ή τα ευμενή σχόλια των περισσοτέρων.
Ωστόσο, όποιοι επιλέγουν την εύκολη οδό της άρνησης και του λιθοβολισμού των μέτρων, οφείλουν να απαντήσουν σε ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα και κυρίως να δηλώσουν πώς θα αντιμετωπίσουν την επερχόμενη, σε ένα μήνα, εξάντληση των ταμιακών αποθεμάτων του κράτους.
Να παρουσιάσουν δηλαδή δράσεις και πολιτικές που θα επιτρέπουν την ομαλή λειτουργία της χώρας, θα εξασφαλίζουν την πληρωμή των μισθών, των συντάξεων και την απρόσκοπτη λειτουργία βασικών υπηρεσιών, όπως της Υγείας, της Παιδείας, της Εθνικής Ασφάλειας και Δημόσιας Τάξης.
Και αυτό γιατί στην παρούσα φάση, βάσει της διεθνούς θέσης της χώρας, της συμμετοχής της στην ευρωζώνη και κατ' επέκταση στο παρόν διεθνές οικονομικό σύστημα, το διακύβευμα είναι σαφές και συγκεκριμένο.
Αν δεν μπουν καινούργια λεφτά στα κρατικά ταμεία, αν δεν αποδοθεί η πέμπτη δόση του δανείου της τρόικας και δεν εξασφαλισθούν χρηματοδοτικοί πόροι για το 2011 και το 2012, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα πληρώνονται, οι συνταξιούχοι δεν θα παίρνουν συντάξεις, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας θα υπολειτουργούν, καθώς θα ξεμείνουν από χρήματα, η οικονομία θα καταρρεύσει και η χώρα θα περιπέσει στο χάος.
Τα παραπάνω πρέπει να θεωρούνται δεδομένα αν, όπως διευκρινίσαμε στο πλαίσιο του παρόντος συστήματος, δεν λάβουμε αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα, αν αρνηθούμε τις ιδιωτικοποιήσεις και εν τέλει αν αρνηθούμε τις υποχρεώσεις μας που απορρέουν από το πανύψηλο δημόσιο χρέος.
Με άλλα λόγια, αν θέλουμε να παραμείνουμε στην ευρωζώνη και να διατηρήσουμε ως νόμισμά μας το ευρώ, δεν μπορούμε να λέμε εύκολες κουβέντες, ούτε να δηλώνουμε ότι εδώ είναι Βαλκάνια και κάνουμε ότι θέλουμε.
Τώρα, αν ορισμένοι, λίγοι ή πολλοί, έχουν άλλες λύσεις και επιλογές, δεν έχουν παρά να τις παρουσιάσουν. Να δηλώσουν ευθέως ότι η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη ή στο τρέχον διεθνές οικονομικό σύστημα είναι προβληματική, δεν αντέχεται πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά και να παρουσιάσουν την εναλλακτική τους πρόταση στους πολίτες.
Αυτό επιβάλλουν τα ορθά πολιτικά ήθη.
Αλλά επειδή μέχρι τώρα δεν έχουμε δει να αναπτύσσεται και να περιγράφεται η όποια άλλη επιλογή, είτε της επανόδου στη δραχμή, είτε της εγκαθίδρυσης μιας λαϊκής δημοκρατίας στη ζώνη του ευρώ, δικαιούμεθα να διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις για την ποιότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης στην χώρα μας.
Δυστυχώς η αντιπαράθεση ορίζεται από την άρνηση κι όχι από την πρόταση, με αποτέλεσμα, περνώντας τα χρόνια, η αντιπολίτευση να έχει πάντα τα ίδια δημαγωγικά και λαϊκίστικα χαρακτηριστικά.
Μόνο που υπάρχουν στιγμές στην πολιτική που δεν χωρεί ούτε λαϊκισμός, ούτε δημαγωγία.
Οπως τώρα. Εδώ που φθάσαμε παιγνίδια δεν χωρούν. Η τα συμφωνηθέντα με τους εταίρους μέτρα θα εφαρμοσθούν μέχρι κεραίας και η χώρα θα παλέψει προκειμένου να εξασφαλίσει την παραμονή της στην ευρωζώνη και στο παρόν διεθνές οικονομικό σύστημα ή θα αντιτάξει άλλο σχέδιο, άλλο πρόγραμμα αναλαμβάνοντας βεβαίως και την ευθύνη των συνεπειών της όποιας επιλογής.
Δυστυχώς το δίλημμα αυτή τη φορά είναι πραγματικό. Ουδείς μπορεί να υπεκφύγει, ουδείς μπορεί να το ξεπεράσει άβρεχτος.
Aν. Καρακούσης-ΤΟ ΒΗΜΑ
Ωστόσο, όποιοι επιλέγουν την εύκολη οδό της άρνησης και του λιθοβολισμού των μέτρων, οφείλουν να απαντήσουν σε ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα και κυρίως να δηλώσουν πώς θα αντιμετωπίσουν την επερχόμενη, σε ένα μήνα, εξάντληση των ταμιακών αποθεμάτων του κράτους.
Να παρουσιάσουν δηλαδή δράσεις και πολιτικές που θα επιτρέπουν την ομαλή λειτουργία της χώρας, θα εξασφαλίζουν την πληρωμή των μισθών, των συντάξεων και την απρόσκοπτη λειτουργία βασικών υπηρεσιών, όπως της Υγείας, της Παιδείας, της Εθνικής Ασφάλειας και Δημόσιας Τάξης.
Και αυτό γιατί στην παρούσα φάση, βάσει της διεθνούς θέσης της χώρας, της συμμετοχής της στην ευρωζώνη και κατ' επέκταση στο παρόν διεθνές οικονομικό σύστημα, το διακύβευμα είναι σαφές και συγκεκριμένο.
Αν δεν μπουν καινούργια λεφτά στα κρατικά ταμεία, αν δεν αποδοθεί η πέμπτη δόση του δανείου της τρόικας και δεν εξασφαλισθούν χρηματοδοτικοί πόροι για το 2011 και το 2012, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα πληρώνονται, οι συνταξιούχοι δεν θα παίρνουν συντάξεις, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας θα υπολειτουργούν, καθώς θα ξεμείνουν από χρήματα, η οικονομία θα καταρρεύσει και η χώρα θα περιπέσει στο χάος.
Τα παραπάνω πρέπει να θεωρούνται δεδομένα αν, όπως διευκρινίσαμε στο πλαίσιο του παρόντος συστήματος, δεν λάβουμε αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα, αν αρνηθούμε τις ιδιωτικοποιήσεις και εν τέλει αν αρνηθούμε τις υποχρεώσεις μας που απορρέουν από το πανύψηλο δημόσιο χρέος.
Με άλλα λόγια, αν θέλουμε να παραμείνουμε στην ευρωζώνη και να διατηρήσουμε ως νόμισμά μας το ευρώ, δεν μπορούμε να λέμε εύκολες κουβέντες, ούτε να δηλώνουμε ότι εδώ είναι Βαλκάνια και κάνουμε ότι θέλουμε.
Τώρα, αν ορισμένοι, λίγοι ή πολλοί, έχουν άλλες λύσεις και επιλογές, δεν έχουν παρά να τις παρουσιάσουν. Να δηλώσουν ευθέως ότι η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη ή στο τρέχον διεθνές οικονομικό σύστημα είναι προβληματική, δεν αντέχεται πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά και να παρουσιάσουν την εναλλακτική τους πρόταση στους πολίτες.
Αυτό επιβάλλουν τα ορθά πολιτικά ήθη.
Αλλά επειδή μέχρι τώρα δεν έχουμε δει να αναπτύσσεται και να περιγράφεται η όποια άλλη επιλογή, είτε της επανόδου στη δραχμή, είτε της εγκαθίδρυσης μιας λαϊκής δημοκρατίας στη ζώνη του ευρώ, δικαιούμεθα να διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις για την ποιότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης στην χώρα μας.
Δυστυχώς η αντιπαράθεση ορίζεται από την άρνηση κι όχι από την πρόταση, με αποτέλεσμα, περνώντας τα χρόνια, η αντιπολίτευση να έχει πάντα τα ίδια δημαγωγικά και λαϊκίστικα χαρακτηριστικά.
Μόνο που υπάρχουν στιγμές στην πολιτική που δεν χωρεί ούτε λαϊκισμός, ούτε δημαγωγία.
Οπως τώρα. Εδώ που φθάσαμε παιγνίδια δεν χωρούν. Η τα συμφωνηθέντα με τους εταίρους μέτρα θα εφαρμοσθούν μέχρι κεραίας και η χώρα θα παλέψει προκειμένου να εξασφαλίσει την παραμονή της στην ευρωζώνη και στο παρόν διεθνές οικονομικό σύστημα ή θα αντιτάξει άλλο σχέδιο, άλλο πρόγραμμα αναλαμβάνοντας βεβαίως και την ευθύνη των συνεπειών της όποιας επιλογής.
Δυστυχώς το δίλημμα αυτή τη φορά είναι πραγματικό. Ουδείς μπορεί να υπεκφύγει, ουδείς μπορεί να το ξεπεράσει άβρεχτος.
Aν. Καρακούσης-ΤΟ ΒΗΜΑ
3 σχόλια:
Η ευκολη οδος της αρνησης σιγουρα δεν ειναι η ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ οδος... αρα ειναι μαλλον η δυσκολη
Οσοι ακολουθησαμε αυτη την οδο λεγαμε εδω και ενα χρονο οτι τα μετρα δεν προκειται να αποδοσουν, ουτε καν να πλησιασουν τους "υποτιθεμενους" στοχους, οπως και εγινε.
Το ιδιο λεμε και σημερα και ειναι βεβαιο οτι σε ενα αναλογο χρονικο διαστημα η κυβερνηση θα ανακοινωσει πχ την απολυση 300000 δημοσιων υπαλληλων σε μια στιγμη. Άραγε τι θα λες τότε ai-vres? θα σε επηρρεασει? Ισως οχι βεβαια γιατι μαλλον εχεις δεμενο το γαϊδαρο σου..
Ειναι ντροπη παντως να ξεπουληθουν τα ΠΑΝΤΑ και μαλιστα χωρις τελος (γνωριζει κανεις ποτε θα σταματησουν να ζητανε και τι?), με το φοβο της χρεωκοπιας. Μηπως να ψαξουμε τι εγινε στις χωρες που χρεωκοπησαν, μπας και ειναι καλυτερα, εκτος αν υπαρχει εστω και ενας νοημων (και οχι απλα μικρο - μεγαλο-συμφεροντολογος) ανθρωπος σ' αυτη τη χωρα που πιστευει οτι ειναι ποτε δυνατον να αποπληρωθουν αυτα τα χρεη, και οτι θα μας δινουν δανεια για παντα?
Πώς τον έχουμε δηλαδή δεμένο το γάιδαρό μας; Είμαστε τίποτα πλούσιοι με καταθέσεις στην Ελβετία και στα νησιά Κέυμαν; Κι αν ήταν έτσι θα βγαίναμε με blog από τζαμπατζίδικη πλατφόρμα;
Έχουμε και παιδιά και σκυλιά και δάνεια και κάρτες και υποχρεώσεις και επιταγές που πρέπει να καλυφθούν και λογαριασμούς που τρέχουν και απ' όλα...
Θα σώζουνε τη χώρα συνέχεια για να περνάνε μέτρα, μέχρι που θα έρθει η στιγμή που θα έχει σωθεί η χώρα αλλά δεν θα είναι πια δική μας και δεν θα ζούμε πια εδώ (ή θα πεθάνουμε από το κρύο, ή τη δίψα ή θα μεταναστεύσουμε). Όλα προς τα πάνω. Όλα πωλούνται, εκτός από το Mega και το aivres. Αυτά θα παραμείνουν ες αεί κρατικά...
Δημοσίευση σχολίου